شعر سیل و سفر - اهورا کاکتوس

سیل و سفر

توی ماشینیم ولی 

حیران و نالان میرویم 

دسته جمعی ما به سمتِ 

یک قبرستان میرویم 

هرچه پیش آید غم آید 

ما که گریان میرویم 

دسته جمعی ما به سمتِ 

مرگِ ایران میرویم 

داری میبینی که ما 

مُرده و بی جان میرویم 

آخ برم راننده را 

آن کلاج و دنده‌ را 

رو به سیلاب میرویم 

گِل بگیر آینده را 

من که نحس در این جهانم 

همچون طفلی بی زبانم 

تا نفس بود ضجه خوردم 

و در این بهار خزانم 

آی داداش تو زنده مُردی 

تن به جانِ آب سپردی 

زلزله و سیل که بُرد و 

جانِ سالم در نبُردی 

من زِ این غم دلخورم 

من زِ دنیا دلِ بُرَم ... 

 اهورا کاکتوس